(Rewriteอยู่ค่ะ)

 
จินกำลังแก้ไขบางส่วนนะคะหลายตอนทีเดียวค่ะ


คือแบบจริงๆพระเอกเราเจ้าชู้โคตรอะ  แต่แบบเงียบๆไง ไม่ให้รุตัว

คือแบบร้ายใช่หยอก

ช่วยคอมเม้นกันด้วยนะคะ  ไม่ต้องการ Vote แต่ต้องการเม้นค่ะ

ช่วงนี้คงไม่ค่อยได้อัพนะคะกำลังสอบ สัญญาว่าพอสอบเสร็จจะรีบมาอัพต่อค่ะ
__________________________________________________________________________________

 ~นับจากวันนั้น วันที่เธอทิ้ง ฉันต้องยอมรับความจริง แม้ว่ามันไม่ง่ายเลย~

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฉันค่อยๆพยายามเผยอเปลือกตาอันหนักอึ้งที่ปิดสนิทขึ้นมา

อย่างช้าๆและเงยขึ้นมองนาฬิกา แต่เมื่อมองเห็นเวลาในขณะนี้ถึงกลับอุทานออก

มาด้วยความตกใจ

"หา!!!นี่มันตีสองกว่า"  เฮ้อไอบ้าที่ไหนมันโทรมากวนเวลานอนอันแสนสุขของฉัน

เนี่ยฉันค่อยๆควานหามือถืออย่างขี้เกียจแล้วจับมาแนบไว้กับหูก่อนที่จะกรอก

เสียงลงไป

"ฮัลโหล" 

"_____"

"ฮัลโหลนี่ใครคะ"

"_____"  ไร้ซึ้งเสียงตอบจากสวรรค์

"นี่!!!ใครน่ะถ้าไม่พูดฉันจะวางแล้วนะ"

"_____"  เมื่อไม่มีเสียงตอบอีกครั้ง ฉันจึงกดวางสายไป

ในคืนนี้เสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้นอีกหลายครั้งแต่เมื่อรับสายกับไม่มีเสียงอะไร

ตอบกลับมา และไม่นานเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดับลงพร้อมกับการเข้าสู่ห้วง

นิทราของเธออีกครั้ง

"ลูกๆๆเอเเคลลูก ตื่นได้เเล้ว"

"ค~ร๊า ตื่นแล้วๆหม่ามี้นอนต่อแปปเดียว"

"ลุกๆๆๆๆๆ"  แม่พูดพร้อมตีฉันเบาๆ

"โหไรเนี่ยกำลังหลับสบายๆอยู่เลยแค่นี้ต้องตีด้วย เเ~บ~ร่~ หม่ามี้จอมโหด 

ฮ่าๆๆ" เธอพูดพร้อมกับวิ่งเข้าห้องนำไปไม่งั้นเธอล๊ะเสียวจะโดนหม่ามี้สุดที่รักเตะ

เข้าให้ซักทีหนึ่ง

แต่ถึงไม่โดนเตะก็ยังได้ยินเสียงเสียงบ่นเร่าๆของหม่ามี้มาตามลม(เหอๆเหมือน

บรรยายเรื่องผีป่ะ แว่วมาตามลม) แต่ก่อนที่ความคิดจะเตลิดไปมากกว่านี้เธอก็รีบ

อาบนำแต่งตัวให้เสร็จอย่างรวดเร็วเพราะเธอคงไม่อยากไปสายในวันเเรกของการ

เปิดเทอมแน่นอน

"โหไควะเนี่ยสวยจิงๆเลยเฮ้อคนมันน่ารักก็งี้แหละฮ่าๆๆไปโรงเรียนดีกว่าเดี่ยว

สาย"  เธอพูดพร้อมเดินออกจากบ้านด้วยอารมณ์อันสดใสบ้านเธอไม่ห่างจาก

โรงเรียนมากนักเธอจึงเลือกที่จะเดินไปมากกว่าจะใช้รถซึ่งเธอคิดว่ามันสิ้นเปลือง

พลังงาน

"ลัล~ลั๊ลล้า  ลาล้า~ลาลั๊ลลา" เธอฮัมเพลงพร้อมกับเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน

นักแต่ว่าการเดินแบบนั้นก็สิ้นสุดลงเมื่อเธอเหลือบมองไปดูนาฬิกา

"หะ..หานี่มันจะแปดโมงแล้วอ้ายต้องรีบๆ"  โอยเมื่อเช้าเธอมัวแต่ทำอะไรอยู่นะถึง

ได้ช้าแบบนี้เนี่ยต้องเป็นเพราะไอโทรศัพท์บ้าเมื่อคืนแน่ๆเลย  เธอคิดพร้อมกับรีบ

สวมบทนักวิ่งลมกรดวิ่งสุด ชีวิตจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนจนได้ 

"แฮ่กๆๆ เหนื่อยเลยเรา " 

"ปิ๊งป่อง!!! เด่นสถาบัน ฟลามิ้งโกลคูลร่วมฤดี  พวกเราจักสามัคคีร่วมทุกมิแปลผัน

น น~"  เมื่อเพลงประจำโรงเรียนดังขึ้นเป็นสัญญาณให้เข้าเรียนได้แล้วเธอจึงรีบ

วิ่งขึ้นชั้นเรียนมุ่งหน้าไปยังห้อง G. 9D ในทันที แต่ด้วยความรีบจึงทำให้เธอขาด

ความระวังไปมาก ด้วยเหตุนี้จึงทำให้

" พลั๊ก!!!  โคลม!!!  โอ๊ย!!! "

___________________________________________________